اصطلاح رادار از حروف اول كلمات ( Radio Detection And Ranging ) گرفته شده است . استفاده از رادار در هواشناسي براي اولين بار در سال 1950 آغاز گرديد . از سال 1970 با پشرفتي كه در استفاده از فن آوريها حاصل شد توجه ويژه اي به توسعه رادار ها بويژه از نوع داپلر گرديد اين نوع رادارها بعلت برخورداري از فناوري نوين و پيشرفته و ديجيتالي در دريافت اطلاعات منجر به توسعه و ايجاد سيستمي با توانايي آشكار سازي ، رديابي و عملكرد سيستمهاي فعال جوي براي پيش بيني و برآورد نياز هاي بخش هاي مهم از قبيل امنيت ترافيك هوايي ،آبشناسي ،تغيير اقليم ، كشاورزي ، پيش بيني هوا و مديريت راهها شد .همانطوريكه ذكر شد در رابطه با امورات هواشناسي استفاده از راداربه جهت ايجاد امكان پيش بيني تگرگ ، رگبار هاي شديد ، طوفان از اهميت بسيار برخور دار است و در تخمين طغيان رودخانه ها و سيلاب نقش ارزنده اي را ايفاد مي نمايد و ميتواند در مديريت منابع آب و كاهش خسارات طبيعي ناشي از وضعيت نامساعد جوي بسيار موثر باشد .رادار يك سيستم فعال سنجش از دور بوده بدين معني كه با ايجاد ارتباطات مناسب ميتوان محصولات آن را در يك نقطه و محل دلخواه با فعال نمودن يك دستگاه رايانه با سرعت وظرفيت كافي مورد بهره برداري قرار داد. معمولا رادار هواشناسي در خصوص شناسائي پديده هاي آب دار موجود درجو (هيدرومتئورها ) ، ارزيابي خصوصيات فيزيكي ابرها و كريستالهاي يخي بكار برده مي شود بطور كلي تفاوت رادار نوع داپلر با رادرهاي كلاسيك منحصرا در تشخيص اهداف ياد شده نبوده بلكه بيشتر از آن در دقت و صحت تعيين فاصله هدف از رادار مي باشد .